به¬منظور ارزیابی پتانسیل تغذیه¬ای کنجاله گوار و مقایسه آن با سایر کنجاله¬های معمول در تغذیه دام (کنجاله های آفتابگران، پنبه-دانه، سویا و کلزا) آزمایشی در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول ترکیب شیمیایی کنجاله¬های مورد آزمایش اندازه¬گیری شد. نتایج نشان داد که به¬جز بخش ماده خشک در سایر بخش¬های مربوط به ترکیب شیمیایی تفاوت¬هایی بین کنجاله¬های مورد آزمایش وجود دارد. نتایج بیان کننده بالاترین میزان پروتئین خام مربوط به کنجاله گوار به میزان 02/51 درصد بود. در مرحله دوم آزمایش عملکرد پرواری بره¬های نر نژاد زل در دروه 90 روزه پروار مقایسه شد. اختلاف معنی¬داری در بین تیمارهای مختلف از نظر افرایش وزن روزانه مشاهده نشد. هر چند مقدار عددی افزایش وزن روزانه در بره¬های مصرف کننده کنجاله گوار بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0P <). نتایج نشان داد بین مصرف خوراک در بره¬های مصرف کننده کنجاله گوار و سویا اختلافی وجود نداشت. در این پژوهش ضریب تبدیل ¬غذایی گروهی از بره¬ها که کنجاله گوار به¬عنوان مکمل پروتئینی آن¬ها بود از سایر گروه¬ها بهتر بود (05/0P <). میزان ضریب تبدیل کنجاله¬های سویا و کلزا اختلافی با هم نداشتند. با توجه به وجود شباهت¬های زیاد کنجاله گوار با کنجاله سویا به¬عنوان مکمل پروتئینی رایج مصرفی در ایران و با توجه به نتایج پژوهش حاضر در خصوص عملکرد پرواربندی، کنجاله گوار می¬تواند جایگزین مناسبی برای بخش پروتئینی جیره بره¬های پرواری باشد.
)