نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1
بخش تحقیقات تغذیه و فیزیولوژی دام، موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
2
عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور
3
عضو هیأت علمی بخش تحقیقات تغذیه و فیزیولوژی دام، موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
4
دانشجوی رشته دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
10.22069/ejrr.2023.21515.1906
چکیده
سابقه و هدف: کینوآ (Chenopodium quinoa willd.) یک گیاه زراعی دو منظوره برای تولید دانه و علوفه است. کِشت کینوآ در کشور به‌دلیل نیاز آبی پایین، مقاومت به خشکی و شوری و ارزش غذایی بالای دانه در حال گسترش است. این آزمایش با هدف بررسی عملکرد تولید علوفه در 3 ژنوتیپ مختلف کینوآ و همچنین تعیین گوارش‌پذیری و تجزیه‌پذیری ماده خشک علوفه آن‌ها در مرحله خمیری‌شدن دانه‌ها به‌صورت علوفه خشک و سیلاژ انجام شد.
مواد و روش‌ها: سه ژنوتیپ کینوآ شامل سجاما، تیتیکاکا و 12Q به‌صورت خشک‌شده و سیلاژ مورد بررسی قرار گرفتند. ژنوتیپ‌ها هم‌زمان کِشت شده و در زمان خمیری‌شدن دانه برداشت شدند. علوفه برداشت شده توزین شد و عملکرد تولید علوفه در واحد سطح تعیین شد. علوفه برداشت‌شده به دو شکل علوفه سایه خشک و سیلاژ 60 روزه آماده شده و. سیلاژها پس از باز کردن سیلوها مورد ارزیابی ظاهری قرار گرفتند. از علوفه‌های خشک و سیلاژ نمونه‌برداری انجام شد و پس از خرد کردن با آسیاب با توری با قطر منافذ یک میلی‌متر برای تعیین فراسنجه‌های گوارش‌پذیری، تجزیه‌پذیری و میزان ناپدیدشدن شکمبه‌ای (از طریق انکوباسیون شکمبه‌ای نمونه‌ها در داخل کیسه) و میزان ناپدیدشدن پس از شکمبه‌ای (از طریق انکوباسیون بقایای هضم شکمبه‌ای نمونه‌ها در دستگاه شبیه‌ساز هضم) ماده خشک مورد استفاده قرار گرفتند. برای انکوباسیون نمونه‌ها در شکمبه از کیسه‌های پلی‌استری با منافذ به قطر 50 میکرومتر استفاده شد. داده‌ها در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از نرم‌افزار SAS مورد تجزیه آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که در هر سه ژنوتیپ کینوآ، طول دوره کِشت تا خمیری شدن دانه‌ها در شرایط اقلیمی کرمان 60 روز بود و در این دوره میزان عملکرد گیاه تر برای ژنوتیپ‌های سجاما، تیتیکاکا و 12Q بهترتیب 34500، 30400 و 36610 کیلوگرم در هکتار تعیین شد. در ارزیابی ظاهری سیلاژها، امتیاز کلی 75/16، 50/17 و 13/18 از امتیاز 20 بهترتیب برای ژنوتیپ‌های سجاما، تیتیکاکا و 12Q تعیین شد (01/0>P). در ژنوتیپ‌ها و اشکال مختلف علوفه کینوآ میزان ناپدید شدن ماده خشک در شکمبه از 64/64 تا 86/69 درصد و در کل دستگاه گوارش از 64/69 تا 19/75 درصد ماده خشک متغیر بود (01/0P<). میانگین غلظت ماده خشک با سرعت تجزیه بالا (بخش a) در علوفه‌های خشک‌شده کمتر از نوع سیلاژ (65/39 در مقابل 23/45 درصد) و میانگین غلظت ماده خشک با سرعت تجزیه کند (بخش b) و همچنین میانگین ثابت نرخ تجزیه (c) در علوفه‌های خشک‌شده بیشتر از سیلاژ علوفه‌ها (بهترتیب 46/41 در مقابل 39/36 درصد و 079/0 در مقابل 063/0 در ساعت) تعیین شد (01/0>P).
نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که علوفه کینوآ از گوارش‌پذیری مناسبی برخوردار است و می‌تواند در تغذیه نشخوارکنندگان جایگزین مناسبی برای علوفه‌های رایج با نیاز آبی بالا باشد. همچنین در بین ژنوتیپ‌های مورد بررسی تیتیکاکا از نظز عملکرد علوفه، pH سیلاژ، میزان ناپدیدشدن ماده خشک در کل دستگاه گوارش و همچنین تجزیه‌پذیری ماده خشک نسبت به سایر ژنوتیپ‌ها برتر باشد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Investigating the performance of quinoa (Chenopodium quinoa willd.) forage and determining its digestibility in dried and ensiled form
نویسندگان [English]
-
Pirouz Shakeri
1
-
Ali Reza Aghashahi
2
-
Mehdi Bahrami-Yekdangi
3
-
Amir Ali Shakeri
4
1
Animal Nutrition and Physiology Research Department, Animal Science Research Institute of Iran, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran
2
Animal Nutrition and Physiology Research Department, Animal Science Research Institute of Iran, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran.
3
Animal Nutrition and Physiology Research Department, Animal Science Research Institute of Iran, Agricultural Research, Education and Extension Organization (AREEO), Karaj, Iran.
4
Veterinary student of Islamic Azad University, Karaj Branch
چکیده [English]
Investigating the performance of quinoa (Chenopodium quinoa willd.) forage and determining its digestibility in dried and ensiled form
ABSTRACT
Background and Objectives: Quinoa (Chenopodium quinoa willd.) is a dual-purpose crop for grain and forage production. Quinoa has excellent properties such as low water requirement for growth, resistance to drought, salinity and nutritional good quality, which are the reason for the great interest in Iran. The objective of this study was to investigate the performance of quinoa forage and determine its digestibility in dried and ensiled forms.
Material and methods: Three genotypes of quinoa forage (Sejama, Titicaca and Q12) were used in a completely randomized design in dry in the shade and silage forms. All genotypes were sown at the same time and harvested at the time dough of seeds and then were calculated performance of quinoa forage. The harvested forages were chopped and one part was dried in the shade and the other part was ensiled during 60 days in experimental silos. The silages were appearance characteristics evaluated after opening the silos. The samples were ground to pass a 1-mm screen, and then were used for evaluation of rumen degradability and rumen disappearance of dry matter (via incubating the samples inside the bag (pores 50 micrometers) in the rumen of steers) and post-ruminal disappearance of dry matter (via incubating the samples inside the bag in the DAISYII incubator). The samples were incubated in the rumen using polyester bags. All variables were statistically analyzed in a completely randomized design by the Statistical Analysis Systems (SAS).
Results: The results show that, the duration of sowing to the dough stage of seeds was 60 days in Kerman condition, and wet plant yield for Sejama, Titicaca and Q12 genotypes were 34500, 30400 and 36610 kg/ha respectively. The appearance characteristics of silages were in an acceptable condition and were scored 16.75, 17.50 and 18.13 for Sejama, Titicaca and Q12 genotypes respectively in a 0 to 20 scoring system (P<0.01). The average of ruminal and gastro intestinal tract DM disappearance varied between 64.64 to 69.86 % and 69.64 to 75.19 % respectively (P<0.01). Furthermore, rapidly degradable DM fraction (a), in dried forage was lower (39.65 vs. 45.23 %) than in ensiled forage, and slowly degradable DM fraction (b) and rate constant of degradation of the b fraction (c) in dried forage was higher (41.46 vs. 36.39 % and 0.079 vs. 0.063 per hour respectively) than ensiled forage (P<0.01).
Conclusion: In general, the results have shown that quinoa forage had an acceptable digestibility and can be used as a substitution feedstuff with low water requirement in ruminant nutrition.
کلیدواژه‌ها [English]
-
"Degradability"
-
"digestibility"
-
"production performance" : "silage"
-
,"quinoa"
)