@article { author = {Abolfazli, Fatemeh and Aliarabi, Hassan and Farahavar, Abbas and Ahmadi, Ahmad and Alimohamadi, Reza}, title = {Effects of different levels of selenium on performance and some blood parameters of feedlot kids}, journal = {Journal of Ruminant Research}, volume = {6}, number = {3}, pages = {56-70}, year = {2018}, publisher = {Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources}, issn = {2345-4253}, eissn = {2345-4261}, doi = {10.22069/ejrr.2019.12174.1656}, abstract = {Background and objective: Selenium is a trace element in feeding animals. Selenium is an essential component of thyroid hormones metabolism and plays an important role in the formation and activity of antioxidant enzyme glutathione peroxidase. Although selenium deficiency occurs in all animal species, ruminants, and especially small ruminants, such as sheep and goat, are more susceptible to this disease, which is associated with damage to myocardial infections in lambs and kids, and muscle lesion in younger ones. In the absence of selenium, it affects skeletal muscle and liver tissue, which results in increased Creatine phosphokinase activity and amino-aspartate transferase in tissue and plasma. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of different levels of selenium supplementation on the performance and blood of feedlot kids. Material and methods: This trial was conducted to evaluate the effects of different level of selenium supplements on growth performance, hematological and plasma parameters in feedlot kids for 60 days. The experiment consisted of 18 kids, 4-5 months of age and 22.52±5.02 kg average in weight randomly allotted to 3 treatments. Treatments were: 1) Control diet (diet without selenium supplementation); 2) Control diet + 0.15 mg/kg Se as sodium selenite and 3) Control diet + 0.30 mg/kg Se as sodium selenite. Kids were weighted in the beginning and on days 15, 30, 45 and 60 and daily feed intake for each animal was measured. Blood samples were taken on days 30 and 60 and plasma concentration of calcium, phosphorus, zinc, copper and iron, aspartate amino transferase, alkaline phosphatase, alanin amino transferase, creatine phosphokinase activities, serum triiodotyronin, tetraiodotyronin levels and blood gluthation peroxidase activity were measured. Results: According to obtained results, average daily feed intake and body weight were not significantly different between treatments (P>0.05), but average daily gain in 0.30 mg/kg group was significantly increased in compare to control group. Feed conversion ratio was improved in selenium groups (P<0.05). Serum concentrations of aspartate amino transferase, alkaline phosphatase, alanin amino transferase and creatine phosphokinase activities, plasma concentrations of calcium, phosphorus, zinc, copper and iron were not significantly different among groups (P>0.05). Concentrations of triiodotyronin and gluthation peroxidase activity were significantly increased and concentration of tetraiodotyronin and triiodotyronin/tetraiodotyronin ratio decreased in selenium supplemented groups (P<0.05). Conclusion: In conclusion, supplementation of 0.15 and 0.30 mg/kg selenium resulted in increased average daily gain and improved feed conversion ratio, thyroid hormones metabolism and antioxidant status of feedlot kids.}, keywords = {Feedlot kids,Selenium,growth,blood metabolites}, title_fa = {اثر مقادیر مختلف سلنیوم بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی در بزغاله های پرواری}, abstract_fa = {سابقه و هدف: سلنیوم یک عنصر کم‌مصرف ضروری در تغذیه دام بوده که تأمین کافی آن به‌منظور دستیابی به عملکرد بهینه رشد و سلامت، ضروری می‌باشد. همچنین نقش مهمی را در تولید و فعالیت هورمون‌های تیروئیدی و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز ایفا می‌نماید. اگرچه کمبود سلنیوم در همه گونه‌های حیوانی اتفاق می‌افتد ولی نشخوارکنندگان و بخصوص نشخوارکنندگان کوچک مانند گوسفند و بز به این بیماری مستعد‌تر هستند. این کمبود علاوه بر تخریب در ماهیچه‌های اسکلتی و قلبی در بره و بزغاله، می‌تواند با آسیب به بافت کبد همراه شود که نتیجه آن افزایش غلظت آنزیم‌هایی مانند کراتنین فسفوکیناز و آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز در پلاسما است. هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح مختلف مکمل سلنیوم برعملکرد و برخی فراسنجه‌های خونی بزهای نر در حال رشد بود. مواد و روش‌ها: این آزمایش به مدت 60 روز با تعداد 18 رأس بز نر در حال رشد 5-4 ماهه با میانگین وزنی 02/5±25/22 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 6 تکرار انجام شد. تیمارها شامل: 1) گروه شاهد (دریافت‌کننده جیره پایه بدون مکمل، حاوی مقدار 05/0 میلی‌گرم در کیلوگرم سلنیوم)؛ 2 و 3) جیره پایه به همراه مقدار 15/0 و 30/0 میلی‌گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک خوراک به شکل سلنیت سدیم بودند. بزها در روزهای صفر، 15، 30، 45 و 60 آزمایش توزین شده و خوراک مصرفی برای هر حیوان به صورت روزانه اندازه‌گیری شد. خون‌گیری در روزهای 30 و 60 انجام و غلظت عناصر کلسیم، فسفر، روی، مس و آهن، فعالیت آنزیم‌های آسپارتات آمینو‌ترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینو ترانسفراز، کراتین فسفوکیناز، غلظت هورمون‌های تری‌یدوتیرونین و تترایدوتیرونین سرم یا پلاسما و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خون تعیین شدند. یافته‌ها: بر اساس نتایج این پژوهش میانگین خوراک مصرفی روزانه و میانگین وزن بدن بین تیمارها اختلاف معنی‌داری نداشت. اما میانگین افزایش وزن روزانه در تیمار دریافت‌کننده 30/0 میلی‌گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (57/160) گرم در روز بود و به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه شاهد (56/147) بالاتر بود (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی نیز در تیمارهای دریافت‌کننده 15/0 میلی‌گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (38/7) و 30/0 میلی‌گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (19/7) بود که به‌طور معنی‌داری نسبت به گروه شاهد (00/8) بهبود یافت (05/0P<). فعالیت آنزیم‌های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز و کراتین فسفوکیناز سرم، غلظت پلاسمایی عناصر روی، مس، آهن، کلسیم و فسفر در بین تیمار‌ها اختلاف معنی‌داری نداشت. غلظت تری یدوتیرونین در کل دوره در تیمارهای دریافت‌کننده سلنیوم (55/8 و 31/8) نسبت به گروه شاهد (76/6) به‌طور معنی‌داری بیشتر بود. در روز 60 آزمایش غلظت تترایدوتیرونین در تیمارهای دریافت‌کننده 30/0 میلی‌گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (14/120) نسبت به گروه شاهد (53/139) کاهش معنی‌داری یافت (05/0>P). فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز خون کامل در تیمارهای دریافت‌کننده 15/0 میلی‌گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (89/171) و 30/0 میلی‌گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (79/199) نسبت به گروه شاهد (04/96) به‌طور معنی‌داری با افزایش همراه شد. نتیجه‌گیری: به طور کلی سطوح 15/0 و 30/0 میلی‌گرم سلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک سلنیوم، باعث بهبود میانگین افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی، متابولیسم هورمون‌های تیروئیدی و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در بزغاله‌های پرواری شد.}, keywords_fa = {بزغاله پرواری,سلنیوم,رشد,فراسنجه‌های خونی}, url = {https://ejrr.gau.ac.ir/article_4437.html}, eprint = {https://ejrr.gau.ac.ir/article_4437_d12d70f7c1fa6bd281958984cf55e0ab.pdf} }